Israël

16 september 2016

We zijn intussen alweer een week terug in Nederland na onze studiereis in Israël en alle indrukken, gesprekken en ervaringen beginnen langzaam een beetje te landen. Het was prachtig, intensief en zeer indrukwekkend.

Ook al waren we allebei al eerder in Israël geweest, het blijft toch heel bijzonder om bij Elon Moreh over bijna het hele land uit te kunnen kijken (de terebint van Moreh – plek waar Abraham ongeveer moet hebben gestaan toen God hem zei dat hij om zich heen moest kijken, al dat land zou Hij aan zijn nakomelingen geven). Of bij de muren van de oude tempel in Jeruzalem te staan, te varen op het Meer van Galilea of op de Basan (Golan hoogte) in de herbouwde ruïne van een 2000 jaar oude synagoge te staan die door de Joden opnieuw in gebruik is gekomen.

Vol met Bijbelse geschiedenis en tegelijk is het een wonder hoe dit land in déze tijd voor onze ogen opnieuw wordt opgebouwd en tot bloei komt, letterlijk en figuurlijk. Waar een paar jaar geleden nog woestijn was, hebben we nu bijvoorbeeld boomgaarden vol olijven en dadelpalmen zien staan. Zoveel dieren, bloemen, bomen en planten. Bijbelteksten en profetieën die je werkelijkheid ziet worden. Dat maakt je stil! (jaja, zelfs ons kletskousen).

Tegelijk zijn er ook veel tegenstellingen. Vrede, vreugde en dankbaarheid naast oorlog, aanslagen en conflicten. Zo dubbel. Ook in de gesprekken met alle mensen die we hebben ontmoet kom je die tegenstellingen tegen. Het ene moment waren we diep onder de indruk van hun wijsheid en manier van leven en het andere moment waren we verward door hun visie of overtuigingen.

Maar boven alles hebben we gezien hoe ontzettend belangrijk het is dat we onze kinderen en jongeren toerusten, dat we hen onderwijzen, dat we hen het leven leren. Dat wisten we natuurlijk al voordat we vertrokken, maar die passie is nog zoveel dieper in onze harten gebrand, daar hebben we geen woorden voor.

We proberen in ons werk, op de site, hier op Facebook, in onze boeken en materialen jullie mee te nemen in een aantal dingen die we tijdens deze reis hebben geleerd en ervaren. Voor twee concrete projecten hebben we deze reis ondernomen, daarover hoor je binnenkort vanzelf meer.

Wat ons in elk geval door heel veel verschillende ontmoetingen in deze reis is opgevallen, is dat de basis voor je omgang met kinderen begint met hoe je naar hen kijkt. De mensen die wij ontmoet hebben, zien kinderen als een zegen, als een geschenk. Niet alleen vanwege hun eigen persoontje, maar elk kind heeft de potentie om uit te groeien tot een gezin, een familie, een geslacht. Dat maakt hen kostbaar. Je investeert niet alleen in een kind, met elk kind investeer je in een familie, in je volk en daarmee in je land. Om ze in staat te stellen die plek in te nemen, hebben ze onderwijs nodig. Educatie en onderwijs staan hoog in het vaandel. Uitspraak: ‘Een dag niet geleerd is een verloren dag’.

Kinderen worden al jong bij het sociale leven betrokken. Elke verjaardag krijgen ze niet alleen cadeautjes, maar geven ze ook iets weg. Een tiende van hun geld of cadeautjes, én een tiende van hun tijd. Ze kiezen welk klusje ze het komende jaar op zich gaan nemen. Zoals: soep koken voor een arm gezin (wekelijks!) of de boodschappen doen voor een oude meneer of mevrouw uit de straat.

Wat ook hoog in het vaandel stond bij veel mensen, was het leven vieren en dankbaar zijn. Niet alleen met veel muziek, dans, gastvrijheid en eten (ook dat, daar kunnen wij Nederlanders echt nog veel van leren), maar vooral ook als levenshouding. Een ziekenhuis heet bijvoorbeeld ‘huis van genezing’. Als een kind blind is, klagen ze niet dat het blind is, maar danken ze dat het kind extra goed kan horen. Gehandicapten worden ‘de uitstekenden’ genoemd. Als je een traumatische gebeurtenis hebt mee gemaakt, ben je geen slachtoffer, maar een overlevende. Want, zeggen ze, slachtoffers zijn degenen die het niet hebben overleefd.

Nou, tot zover deze update. Jullie gaan er vast nog wel meer van merken ! Bij deze nog een paar mooie plaatjes van de reis.